Louis Braille

Vul hier alt tekst

Louis Braille (1809 - 1852) was zoon van een timmerman in het Franse plaatsje Coupvray. Als klein jongetje speelde hij graag in de werkplaats van zijn vader. Op driejarige leeftijd verwondde hij zichzelf daarbij, nadat hij zichzelf ongelukkigerwijs een priem in het oog stak. Hij kreeg een ooginfectie, die uiteindelijk leidde tot volledige blindheid.

In 1819 ging Braille naar het Nationaal Instituut voor Blinde Kinderen in Parijs. Hier vernam hij dat een officier uit het Franse leger een soort nachtschrift had ontwikkeld om boodschappen over te brengen aan het front. Het bestond uit een raster van twaalf punten, waarop in reliëf codes werden aangebracht die in het donker voelbaar waren. Vermoedelijk heeft Louis Braille op dit systeem voortgeborduurd tot hij, 20 jaar oud pas, een kant-en-klaar blindenschrift presenteerde. De twaalf punten had Braille vervangen door een minder ingewikkeld systeem met zes punten, waarbij behalve letters en hoofdletters ook leestekens, cijfers en andere aanduidingen gebruikt konden worden.

Medeleerlingen begonnen het brailleschrift direct te gebruiken maar pas in 1854, twee jaar na zijn dood, werd het schrift door het Instituut erkend als volwaardige lees- en schrijftaal voor blinden. Wereldwijd is het brailleschrift nog steeds de standaard voor blinden en slechtzienden om schriftelijk te communiceren en informatie tot zich te nemen. Er is zelfs brailleschrift voor muziek, wiskunde en tekstverwerking op de computer en de mobiele telefoon ontwikkeld.

Louis Braille heeft met zijn brailleschrift talloze blinden en slechtzienden vrijheid gegeven. Vrijheid om zich te ontwikkelen, te communiceren en mee te doen aan de samenleving. Of, zoals Jaap uit Alkmaar met gevoel voor humor opmerkt: “Als blinde ben ik Louis eeuwig dankbaar dat hij de priem in zijn oog heeft gestoken en niet in zijn oor!”